"Het is genoeg geweest, ik moet eruit."

Hij zit tegenover mij een kleine man van oudere leeftijd. Op zijn gezicht is de spanning af te lezen. Voor dat ik het woord kan nemen, steekt hij van wal ”ik weet al wat jullie gaan zeggen, het is genoeg geweest, ik moet eruit. Ik kan dat ook begrijpen”. Hij kijkt mij vragend aan. Om vervolgens verder te gaan met zijn verhaal. “ik snap dat de buren last hebben van het geluid en de heftige ruzies. Het is allemaal de schuld van mijn zoon. Na het overlijden van mijn vrouw, is hij met dat spul begonnen. Hij slaapt niet meer en als ik een woord tegen hem zeg wordt hij boos. Het blijft niet alleen bij woorden maar hij heeft ook heel het huisraad aan diggelen geslagen. Ik kan niet meer thuis wonen en logeer bij anderen. Vrienden hebben mij al lange tijd gewaarschuwd dat ik hem de deur uit moet zetten omdat ik anders problemen krijg met de woningcorporatie. Ik heb het geprobeerd maar helaas hij gaat niet weg. Ik ben naar de huisarts geweest en heb hulp gezocht. Maar kreeg steeds hetzelfde advies. Zet hem de deur uit. Dat wil ik ook wel maar hoe dan”.

De woningcorporatie heeft mij in deze casus ingeschakeld. Eigenlijk moeten ze een ontruimingsprocedure starten maar uit sociaal oogpunt willen ze deze oude man niet op straat zetten. Maar de overlast is dermate dat dit ook niet meer houdbaar is voor de buurt. Hulpverlening heeft e.a. geprobeerd maar dit liep steeds stuk. In deze casus hebben we met succes het instrument gedragsaanwijzing ingezet. Meneer wilde vrijwillige meewerken. Samen met corporatie en hulpverlening stel ik een zorgvuldig plan op. In dat plan komen duidelijke op maat gemaakte afspraken te staan waaraan iedereen zich moet houden. Meneer krijgt enkele geboden en verboden opgelegd. In deze casus kiezen we ervoor om meneer te laten verhuizen naar een andere woning. De laatste jaren hebben de omwonenden zoveel moeten doorstaan dat rust voor hen nu belangrijk is. In deze nieuwe kleinere woning mag de zoon van meneer niet meer inwonen. Zoon krijgt het aanbod om begeleid te gaan wonen. Meneer wordt ondersteunt om “nee te zeggen” tegen zijn zoon en geholpen om zijn woning op orde te houden. In eerste instantie bekijken we elke maand de voortgang. Samen met hulpverlener, corporatie, en huurder kijken we hoe het gaat en maken we afspraken voor de komende periode. Meneer weet dat bij het niet nakomen van de afspraken rechters streng zullen oordelen en hij zijn huis kwijt zal raken. Meneer geeft aan dat de afspraken hem rust geven. Hij heeft weer perspectief gekregen in zijn leven.

Een gedragsaanwijzing vrijwillig of gerechtelijk is een mooi instrument om overlast aan te pakken. Uit onderzoek is gebleken dat de aanpak in de meeste casussen zeer succesvol is, de overlast stopt. Huurders worden niet uitgezet maar krijgen duidelijke ge- en verboden opgelegd waaraan ze zich moeten houden. Als huurders niet vrijwillig willen meewerken kan de rechter gevraagd worden om een gerechtelijke gedragsaanwijzing. Een dik overlast

dossier is niet nodig. Steeds meer corporaties zetten dit instrument in.