Eindelijk een diploma
De deelnemers aan de cursus WoonTalent hebben allemaal hun eigen verhaal. Één ding hebben ze met elkaar gemeen: een gebrek aan woonvaardigheden. De één veroorzaakt overlast, de ander is uitgezet en weer een ander heeft -door psychiatrische problematiek- weinig zicht op wat bij het zelfstandig wonen komt kijken.
De groep start met een bijeenkomst waarin ze elkar leren kennen door gezamenlijk een gezonde maaltijd te koken. Voor een aantal deelnemers gaat er een wereld open. Zo ook voor Joris hij heeft nog nooit een maaltijd gekookt.
Joris staat te boek als een overlastgever. Hij woont nog bij zijn ouders in en laat zich gelden in de buurt. Naast de heftige overlastveroorzakende ruzies met zijn ouders, houdt hij zich moeilijk aan afspraken. Joris wil graag zelfstandig wonen maar heeft hier ondersteuning bij nodig.
De corporatie wil Joris wel een kans geven maar dan moet hij eerst de cursus WoonTalent volgen. Na wat gemopper gaat Joris overstag. Zichtbaar geniet hij van de eerste bijeenkomst. In de vijf andere bijeenkomsten komen allerlei thema’s aan bod waarin de deelnemers elk op hun eigen niveau een actieve inbreng hebben. Zo wordt er aandacht besteed aan financiën, administratie, het op orde houden van je woning en bijvoorbeeld omgang met buren.
Het is elke keer weer leuk om te zien dat de individuele deelnemers met al hun verschillende achtergronden en verhalen een groep wordt. Er wordt naar elkaar geluisterd. Er wordt met elkaar gelachen maar bovenal er wordt van elkaar geleerd. Zo leert Joris van een andere deelneemster wat het met haar doet als de volumeknop van de stereo in de nachtelijke uren wordt opengezet en hoe gestrest ze raakt als ze weer eens uit haar slaap wordt gerukt door heftige ruzies. Een andere deelnemer leert hoe hij slimmer met zijn weekgeld om kan gaan.
De groep ontwikkelt ook zelf initiatieven. Zo wordt er samen een feestavond georganiseerd, sporten een aantal deelnemers gezamenlijk en ondersteunen ze elkaar bij alledaagse zaken. Joris, die voorheen moeilijk aan afspraken was te houden, komt keurig naar elke bijeenkomst. Hij vertelt tijdens de vierde bijeenkomst vol trots dat hij zelf heeft gekookt.
Op de laatste avond worden de certificaten, onder genot van een hapje en een drankje uitgereikt. Joris neemt hem met een grote glimlach zijn certificaat in ontvangst. Een paar weken later kom ik hem tegen, vol trots vertelt hij mij dat hij zijn certificaat heeft ingelijst en boven zijn bed heeft gehangen; “eindelijk heb ik een diploma behaald!!” En de overlast… die behoort tot het verleden: hij heeft immers geleerd wat dat met anderen doet.